ویژه نامه میلاد امام حسین (ع)

حسین جان! ای چراغ هدایت و ای کشتی نجات!
ای جان شیرین رسول! تو پنجمین آیه آل کسا و گواه حقانیت نبی در روز مباهله ای. از ازل تا ابد، ترنّم نام تو، گره از کار فروبسته اهل عالم گشوده است.
میلاد ریحانه رسول خدا، معنی آیه تطهیر، سرور شهیدان و آزادگان، اباعبدالله الحسین مبارک باد!
کدامین مکتب آزادگی است که در محضر مربی بزرگ شرافت و آزادمردی سر تعظیم فرود نیاورد و حسین را قامت بلندبالای ایثار و انسانیت نخواند؟
ای پرورده دامان رسول! ای تأویل سوره فجر! ای محبوب ترین وجود زمینی نزد اهل آسمان! به یُمن میلاد فرخنده ات، شفیع دستان خالی مان در محضر رسول خدا باش

 

شهادت امام موسی کاظم (ع)

اللّهــم صلّ علــی محمّــد و آل محمّــد و عجّــل فرجــــهم "

السلام علیک یا موسی بن جعفر علیه السلام

سلام بر امام کاظم  (ع) ،سلام بر مولای مهربانم ومظلومم

که باب الحوایج هستند.

اینجا کاظمین است

وقتی عقربه تاریخ به بیست‏ وپنجم آن نزدیک می‏شود

دوباره ثانیه ‏ها به فریاد می‏آیند.

از نگاه دیوارهای شهر، غم می‏چکد.

ناله حزین مرغان عاشق است که به گوش می‏رسد:

امشب پس از چندین سال روز، چندین سال شب

هفتمین ستاره به آسمان هفتم می‏رسد؛

ولی غافل از آنکه این مردم، غفلت، سایه‏ گستر چشم‏ه ایشان شده است.

دریغ و صد افسوس که نمی‏دانند اینجا دیگر تازیانه‏ ها شرمِ باریدن دارند!

چه سخت است و دردناک، دیدن چشمان خیس و بارانی و منتظر دخترت!

او سال‏ها سال چشم به راهی را تحمل کرد تا تو

از سفر برگردی....

امّا غربت تو با تو عجین بود و سرانجام این

چشم‏ها را برای همیشه منتظر و داغدار گذاشت.

معصومه تو، خود هم این غم را به دوش کشید؛ امّا... .

حال که دست‏هایم در جستجوی نگاه خدایی توست

فقط می‏گویم: ای کاش کبوتری بودم در حریم حرم کاظمین تا

بال‏های خود را آن‏قدر در آسمان گرفته‏ اش می‏تکاندم که

تمام غم‏هایم در پنجره فولادش گره بخورد!

کاش پرنده ‏ای بودم و بال‏هایم آن‏قدر وسعت داشت تا به اوج آسمان‏ها

می‏رفتم و پرده سیاه غم را از صورت گرفته خورشید کنار می‏زدم تا

شاید این ‏طرف‏تر، دل گرفته دختری آرام‏تر شود!

ای کاش...

سوگنامه در رثای حضرت زینب (س)

زینب یعنی شناسای بندهای‎ ‎دل حسین،

میلاد امام جواد (ع) بر تمامی شیعیان تبریک باد

بشارتت باد، ای زمین سبز!
بشارتت باد ای «مدینه» عشق!
بشارتت باد ای خطه «توس»!
بشارتت باد ای سلطان خراسان، ای علی بن موسی علیه السلام !
بشارتت باد آمدن فرزند؛ فرزندی که در همه آفاق یگانه است!
باعظمتی به وسعت تمام آسمان ها،
که هیچ معمّایی برایش غامض و هیچ علمی برایش دشوار نیست.
فرزندی که آسمان، به سخاوت دست هایش غبطه خواهد خورد!
 

عید شما مبارک

بهار می رسد؛ دست افشان و پای کوبان، بر تیره خاک افسرده

و وامانده از فصل خمود برف.

می آید و پوست خاک کشیده می شود بر پهنای زمین،

با جوانه ها و سبزه ها.

خورشید، تا بندگی اش را بر صفحه آسمان غزل می سراید

هوا، بوی رسیدن می دهد

تازگی در زوایای خاک جوانه می زند، امّا:

بهار هست و یک بهانه کم دارد

بهار یک غزل عاشقانه کم دارد

مسیرها در خویش می پیچند از بوی بهار، امّا کجاست

شمیم آمدن بهاری تازه تر که مشام زمین را پر کند؟

پنجره ها باز می شوند با رسیدن آغاز فصل ها

، امّا آسمان، مجال بال گشودن نمی دهد

بهار می رسد، امّا نه آن بهاری که باید.